Autorit van Melbourne naar Apollo Bay 18 april

Vandaag rijden we van Melbourne naar Apollo Bay via de Princess Freeway.

Onze eerste stop is in Geelong (wordt uitgesproken zoals G van George).
Geelong is de op één na grootste stad van de staat Victoria. Het is een havenstad met ruim 205.000 inwoners. Daarnaast is het één van de grootste provinciesteden in Australië. De stad ligt aan de Coriobaai, 75km ten zuidwesten van Melbourne.

Geelong is bekend als de poort tot de "Great Ocean Road". En daar rijden we naar toe. Wij hebben een wandeling gemaakt langs de haven, prachtig om te zien, er was zelfs een zwembad palend aan de zee. In 1994 is er een stadsvernieuwingsproject gestart waarbij de pakhuizen geleidelijk werden omgetoverd in een levend geheel. U vindt er ook de oude wolhuizen. Hier werd tussen 1870 en 1970 de wol geveild, verkocht en opgeslagen voor het aan zijn reis rond de wereld begon. Geelong is er rijk mee geworden. Het grootste gebouw huisvest nu het National Wool Museum dat van de scheerdersschuur tot modeshow alles belicht wat met wol te maken heeft. Wij hebben er de rondgang gedaan en geluisterd naar de uitleg hoe tapijten en stoffen geweven werden en worden. Verder zie je hoe het er vroeger aan toe ging bij de schaapscheerders en hoe die leefden. Moeten barre omstandigheden zijn geweest.

Na het museum zijn wij doorgereden naar Torquay. Daar begint de spectaculaire Great Ocean Road, een 300km lange weg die van Torquay tot voorbij Warnambool loopt. De Panoramische route volgt het heuvelachtige kustlandschap en voert zo nu en dan een stuk door het fascinerende, met een grote hoeveelheid varens begroeide regenwoud. De weg werd tussen 1918 en 1932 aangelegd door veteranen uit de Eerste Wereldoorlog. De aanleg werd niet alleen beschouwd als een werkgelegenheidsproject, maar diende tegelijk als monument voor de op de Europese slagvelden gesneuvelde soldaten.

Als Surf Capital of Australië is Torquay internationaal vermaard. Kenners zweren dat de omstandiigheden hier minstens even goed zijn als op Hawai. Elk jaar vindt op Bells Beach rond Pasen een internationale surfwedstrijd plaats.

We reden verder naar Anglesea en Aireys; Anglesea is een vakantieoord met mooie stranden en de Aireys Inlet, waar de Split Pointvuurtoren uit 1891 een mooi uitzicht op de rotskust biedt.

Ten noorden van Lorne beginnen de tot 650m hoge Otway Ranges. In de tegen de wind beschutte ravijven van deze bergketen groeien varens, terwijl in de hogere gebieden een gemengde vegetatie van eucalyptus en een gematigd regenwoud voorkomt. Een paar weken geleden waren daar ook bosbranden en bij het doorrijden konden wij  nog de geur van brand ruiken en op sommige plaatsen zag je nog de rook uit de grond komen. Wij zijn naar de 30m hoge Erskine Falls in het Angahook-Lorn.State Park gaan kijken en terug een afdaling gedaan van honderden trappen, ik moet toegeven we beginnen het gewoon te worden, onze kuiten zien bijna niet meer af. Normaal op het einde van de George Street in Lorne bevindt zich de Teddy's Lookout maar door wegwerkzaamheden konden wij deze niet bezoeken. Spijtig.

Onderweg hebben we op verschillende inhammen langs de baan het indrukwekkende schouwspel bewonderd van de beukende golven op het strand en op de rotsen. Je geraakt er niet op uitgekeken op dit krachtspel.

In Apollo Bay is onze slaapplaats in Captains at the Bay. Morgen rijden wij door naar Port Fairy.

Ik moet toegeven dat 's avonds mijn harde schijf in mijn hoofd overvol zit van al wat we zien het is overweldigend zoveel moois, en er moet nog veel komen.

Morgen doen we verder

Good day

Roland en Anita