Autorit Metung-Rye 14 april

Hallo iedereen hier ben ik terug. Soms kan ik niets doorzenden bij gebrek aan internet. Zelfs in de ¨NP is er geen telefoon- en radioverkeer.

Gisteren vertrokken uit Metung en het was ongeveer 20 graden. In onze short en t-shirt zijn wij onze rit aangevangen. Maar onderweg is het weer volledig omgeslagen, het is beginnen te stormen gepaard met erge regenval . Zo erg zelfs dat we op een zeker moment niets konden zien, wat toch gevaarlijk was. Afgerukte bomen, gelukkig aan de andere kant van de baan. Zelfs bepaalde banen waren afgesloten.

We zijn de richting Sale gereden. Dit stadje was vroeger gekend voor zijn paddle-steamer. Dit is een  een stoomschip of rivierboot aangedreven door een stoommachine die een schoepenrad aandrijft om het vaartuig door het water te drijven.

Sale is ook gekend voor zijn "swing bridge". De geclassificeerde National Trust Swing Bridge bevindt zich op de kruising van de rivieren Thomson en Latrobe.  Het is de oudste nog overgebleven draaibrug in Australië, gebouwd tussen 1880-1883, en wordt beschouwd als een van de technische wonderen van Gippsland.

Zoals de naam doet vermoeden, is de brug ontworpen om open te zwaaien om verzending van en naar de haven van verkoop mogelijk te maken.  De brug, gebouwd van gietijzeren cilinders en fittingen en smeedijzeren spanten, is 61 m lang, met een centrale zwenktraject van bijna 46 m. Nu nog wordt ze als attractie nog geopend op bepaalde tijdstippen.

We hebben dan een omweg gedaan omdat Roland wou gaan kijken naar het stadje Foster. Maar we reden er door zonder iets te zien.

Onze weg verder gezet richting Moe (terug een omweg) om het mijnkolen stadje te zien. Maar de grootste attractie is dat het stadje Moe aan de westkant van de Latrobe-vallei in Victoriaeen een glimp biedt van het leven in Gippsland in de negentiende eeuw, met zijn bewaard gebleven gebouwen en historische bezienswaardigheden en een fascinerend erfgoedpark.

Ga terug in de tijd naar de jaren 1850 en een bezoek aan Old Gippstown, Gippsland's Heritage Park, met nagebouwde straten met authentieke oude gebouwen, paardenkoetsen, landbouwmachines en een winkel zou de moeite zijn,als het weer terug geen roet in het eten gooit. Door de hevige regenval en terug omgewaaide bomen was het park gesloten. Een rit van 100km om niets te zien enkel de plaatselijke cafetaria waar we dan toch iets gegeten hebben.

De mevrouw in de cafetaria heeft ons dan een kortere route getoond naar Rye, daar haar dochter daar woonde en zij de weg meermaals doet.

Aangekomen in Rye in de B&B Sunny side up. Dit wordt gerund door Belgen. Zeer sympathieke mensen wij voelden ons direct thuis. Op hun aanraden zijn wij 's avonds in de Steam gaan eten, een Aziatisch/Japans restaurant.

Deze morgen een uitgebreid ontbijt gekregen, en als afsluiter wafels met aardbeien.
Onze aardbeien zijn zoet maar deze zijn nog zoeter.
Het enige punt het ontbijt is maar om 9h. Je bent reeds een stuk van de dag kwijt.

We vertrekken richting Sorrento. Daar zie je de ferry welke vertrekt naar Queenscliff.
Dan zijn we vertrokken voor de Miljonairswandeling. Dit is een wandeling welke je bereikt door een deurtje waarin een gat zit, je steekt je hand er door en opent de klink, en dan loop je door de achtertuinen van de optrekjes van de aller rijksten. Door een wet zijn zij verplicht dit toe te laten. De optrekjes staan langs de kustlijn en er staan geen enkele in 2de lijn.Op het strand staan strandcabines (een paar maar) er mogen geen bijkomen. Er is hier onlangs eentje verkocht voor 650.OOO AUS. Jel leest goed. Ze zijn zeer gegeerd.

Van Sorrento doorgereden naar Portsea. Daar is in 1802 door ene Luitenant John Murray een vlag neergepoot, en hij nam bezit van Port King later Port Philip genoemd, in naam van King George III van Groot Brittannië.

Verder doorgereden naar Point Nepean. Daar staat het Fort Nepean.
 Fort Nepean is tussen 1878 en 1942 gebouwd om een eventuele vijandelijke invasie het hoofd te bieden. De bewapening van de batterij bestond uit vier 152,4mm kanonnen van het type 6 inch Mk VII en 6 inch BL.
1 kanon kan je nog zien staan. Blijkbaar is daar het eerste schot gelost in 1914 op een Duitse Boot.

In Point Nepean kan je de historische wijk met bijna 50 monumentale gebouwen ontdekken. Het quarantainestation werd opgericht in 1852 en vanaf 1952 huisvestten de gebouwen ook de legerofficier Cadet School.
Historisch gezien een interessant stukje Australië. In tegenstelling tot Sydney waar de immigranten dus gedwongen naar toe moesten (straf), gingen de kolonisten vrijwillig naar Melbourne en omgeving. Daar waren immers ideale omstandigheden om te 'farmen'. Het meegebrachte vee moest dan wel eerst in quarantaine en ook zieke mensen mochten niet meteen aan land. Die quarantaine gebouwen waren dus op Point Nepean. Daarna werd het een militaire basis ( de verdedigingswerken kun je ook bekijken). Pas kortgeleden werd het natuurgebied teruggegeven aan de bewoners van dit land. Grote delen zijn nog afgezet omdat er nog allerlei munitie ligt in de duinen. Toen het nog een militaire basis was kwam ook de minister-president van het land ( in 1967 was dat Harold Holt) even uitrusten in een daarvoor bestemde cottage. Op een kwade dag ging hij zwemmen om vervolgens spoorloos te verdwijnen. Waarschijnlijk dus verdronken, maar er werd van alles gespeculeerd. Het heeft hem in ieder geval een monument opgeleverd. Dat is meer dan de meesten kunnen zeggen.
De laaste mensen die in quarantaine werden geplaats was in 1990 en die kwamen uit Kosovo.

Vervolgens zijn we naar de andere kant gegaan naar de lookout London Bridge.
De baan, gebouwd in 1987 met een gift van de bekende lokale familie Farnsworth, verbindt Portsea Surf Beach met de London Bridge langs de kliffen via twee schilderachtige uitkijkpunten.  Bij London Bridge leidt een steile helling naar het strand waar bij laag tij verbazingwekkende rotszwembaden zichtbaar zijn. Door dat het zo stormachtig was konden wij dit niet zien.Het was een prachtig zicht hoe de golven  op de rotsen beukten en die wind spectaculair.

Verder doorgereden naar Cape Schanck. Daar hetzelfde verhaal zeer gevaarlijk uitkijkpunt door de hevige wind en regen maar het is toch gelukt om 1 foto te maken. Dan maar naar Flinders maar ook zeer gevaarlijk op die uitkijkpunten.

Onze rit zat er op en terug naar de B&B. Wij zijn terug 's avonds een hapje gaan eten in de Steam, omdat we zo lekker vonden.

Morgen rijden we naar Melbourne.

Good day

Roland en Anita